· แขนไหล่ยกไม่ขึ้น นานมา
น้ำโกรกสูงสองวา กว่าได้
เตลการะบูนหา ของนอก ทาแฮ
พิมภะเสนเตลให้ ลูบไล้ดีเหมือน
· พิมเสนหนึ่งพริงหล้อน ดีหมี
ขิงตากแห้วดีปลี บดปั้น
แก้ลมวิสัญญี นอนสลบ
ทาที่หลังคานั้น จักฟื้นสว่างถอย
· ลมขึ้นศรีษะร้อน ผมกลาย
สองสิ่งพึงขวนขวาย เสาะไว้
มันโทที่ลอยหงาย โลกะ
เตลดิบกวนผสมให้ ลูบไล้ทาหัว
· โรคลมนี่จบแล้ว สัตว์กัดพิษฤทธิ์แกล้ว
เกือบใกล้ชีวิต วายปราณ